Mijn ervaring als mentorcoördinator School’s cool

Tijd over…

Toen ik 2 jaar geleden afstudeerde had ik ineens een heleboel tijd over en ik was op zoek naar een nuttige manier om die tijd te besteden, in plaats van lui op de bank te hangen. Door mijn studie Taalwetenschap was ik bekend met Taal Doet Meer, één van de grootste vrijwilligersorganisaties van Utrecht. Ze verzorgen (taal)ondersteunde projecten voor Utrechters met een anderstalige achtergrond van alle leeftijden, waaronder School’s cool.

School’s cool richt zich specifiek op achtstegroepers uit niet-Nederlandstalige gezinnen. Deze tieners worden hun hele brugklasjaar begeleid tijdens de overgang van basis- naar middelbaar onderwijs. De toch al spannende overstap is namelijk nog lastiger voor kinderen van wie de ouders niet kunnen helpen met huiswerk en school. Een vrijwillige mentor komt daarom anderhalf jaar lang 1 uur per week langs om te ondersteunen met huiswerk, plannen, leren en sociale en algemene ontwikkeling. En ook een beetje voor de gezelligheid natuurlijk. Deze mentoren krijgen natuurlijk de nodige begeleiding vanuit Taal Doet Meer, onder andere via de mentorcoördinator.

Mentorcoördinator!

Omdat ik leidinggeven en coachen wel interessant vond gaf ik me op als mentorcoördinator. Tijdens mijn eerste gesprek klikte het direct en ik werd alleen nog maar enthousiaster over het project. Het klonk een beetje intimiderend, een groep van 8 mentoren begeleiden, maar de geplande trainingen en intervisie stelden me gerust: hier werd ik echt niet aan mijn lot overgelaten.

Ook was het geen sprong in het diepe. Nieuwe vrijwilligers krijgen eerst een introductietraining voor ze beginnen en bij het eerste koppelingsgesprek gaat een ervaren medewerker of vrijwilliger mee. Als coördinator kreeg ik de contactgegevens van de mentoren en pupillen en was het aan mij om een eerste kennismaking te plannen. Dit bleek af en toe best lastig met iedereens uiteenlopende agenda’s en beschikbaarheid. Maar het was ook enorm gezellig. Door die koppelingsgesprekken ben ik bij alle gezinnen thuis geweest wat altijd een heel leuk kijkje in een ander leven gaf.

Na de zomervakantie ging het echt van start voor de mentoren en organiseerde ik ons eerste tweemaandelijkse overleg. Tijdens deze overleggen spraken we over struikelblokken, vaardigheden en thema’s. Maar het was vooral ook een kans voor de mentoren om ervaringen uit te wisselen, wat vaak voor hilarische verhalen en mooie momenten zorgde. Buiten de overleggen belde of mailde ik van tijd tot tijd met mijn mentoren om te kijken hoe het ging.

Begeleiding

Vanuit Taal Doet Meer werd iedere maand een overleg of intervisie georganiseerd voor mentorcoördinatoren waar wij onze ervaringen uitwisselden en informatie en tools kregen. Daarnaast werden door het jaar heen trainingen en informatieavonden georganiseerd. Dit zorgde ervoor dat ik mijn coaching vaardigheden goed kon ontwikkelen.

Als mentorcoördinator werd er ook van mij verwacht dat ik me af en toe inzette tijdens activiteiten van Taal Doet Meer. Zo ben ik mee geweest naar een voorlichting op school en een buurtfeest waar we met een stand van Taal Doet Meer aanwezig waren. Taal Doet Meer is een heel actieve en betrokken organisatie waar je hulp en inzet echt worden gewaardeerd.

En de beloning…

Uiteindelijk was het leukste element van mijn jaar als mentorcoördinator de samenwerking met de mentoren en coördinatoren. Het was enorm gezellig en geweldig om via hun mee te krijgen hoe de pupillen zich ontwikkelden. Ik kwam natuurlijk niet zelf iedere week bij de pupillen thuis, maar door de verhalen van de mentoren bleef ik wel betrokken bij hun vooruitgang. Daarnaast groeiden ook de mentoren zelf en werden ze steeds zekerder en enthousiaster over het project. Er is geen mooiere beloning voor je werk dan zien dat je een verschil maakt!