Het verhaal van voorlezer en coördinator Thea van Velsen

“Ik ben ooit begonnen als kinderverpleegkundige, hier heb ik altijd veel voldoening uit gehaald. Door de jaren heen ben ik echter veel veranderd van baan. Na mijn werk als kinderverpleegkundige onder andere op de neonatologie, heb ik een opleiding onderwijskunde gedaan. Daarna ben ik aan de slag gegaan in het gezondheidszorg-onderwijs. In die functie deed ik veel voor de ouderenzorg en hier ben ik vervolgens door geïnspireerd geraakt. Ik deed een opleiding sociale gerontologie en hierna ben ik gaan werken bij een adviesbureau voor de ouderenzorg. Na mijn pensioenleeftijd heb ik nog doorgewerkt. Op een gegeven moment merkte ik dat te ver van mijn werk af kwam te staan en ben ik met pensioen gegaan. Ik heb me altijd voorgenomen om na mijn pensioen wel bezig te blijven en wilde dan ook graag vrijwilligerswerk doen. Je moet niet alleen maar gaan ontspannen maar ook proberen een bijdrage te blijven leveren door een invulling te geven aan je leven na je pensioen. Via een buurvrouw van mij kwam ik bij de VoorleesExpress terecht.”

Door meertaligheid in de familie raakte Thea gefascineerd door het proces van taalverwerving. Het verwonderde haar hoe makkelijk dat iedere keer weer ging. Dat een kind zomaar een taal kon leren spreken verbaasde haar keer op keer. Het verwerven van een tweede taal, waarmee we bij de VoorleesExpress vaak te maken krijgen, is weer een ander verhaal. Thuis wordt er vaak gesproken in de moedertaal en op school leert een kind pas echt Nederlands te spreken. Zo vertelt Thea over één van haar ervaringen hoe goed de moeder ook meedeed met alle sessies met de kinderen.

“Ik ben als voorlezer eens bij een gezin geweest van Syrische afkomst. De moeder was aan het inburgeren en die deed dus ook altijd mee als ik er was om met de kinderen te lezen. Ze schreef nieuwe woorden mee en was echt heel actief bezig met het leren van de Nederlandse taal. Op deze manier werd ook de ouderbetrokkenheid die we toch proberen te bereiken bij de VoorleesExpress gestimuleerd en uitgebreid.”

Thea is niet alleen voorlezer bij de VoorleesExpress, ze is ook coördinator. Als coördinator begeleid je een groepje voorlezers tijdens hun voorleestraject. Ook daar haalt Thea veel voldoening uit. Zo vertelt ze over de vooruitgang die je als coördinator nog beter ziet dan de voorlezer die iedere week bij het gezin thuiskomt, omdat je in het begin, midden en het einde van het traject een bezoek brengt aan het gezin. Ook geeft ze aan hoe belangrijk ze het vindt dat het gezin ook weet wie zij is en wat zij als coördinator doet.

“Als coördinator heb ik goed zicht op de vooruitgang in de taalontwikkeling van de kinderen. Je komt met grotere tussenpozen bij de gezinnen thuis en merkt dat de kinderen bijvoorbeeld in langere zinnen praten. Ze krijgen meer zelfvertrouwen en durven ook meer te praten. Ik zorg ervoor dat de keren dat ik met de voorlezer mee ga naar het gezin, ik ook echt het hele uur aanwezig ben. Ik wil contact maken met de ouders en de kinderen, zodat ze ook weten wie ik ben, wat ik doe en welke hulp ik kan bieden. Ik vind het belangrijk de kinderen te kennen, als er dan eens iets is waar een voorlezer hulp bij nodig heeft, dat ik dan ook weet over welke kinderen het gaat.”

Ik help Thea even herinneren welke belangrijke rol zij speelt voor haar eigen voorlezers. Zij kunnen altijd bij haar aankloppen als ze vragen hebben of hulp nodig hebben bij een specifieke casus. Juist de kennis die Thea dan heeft over de kinderen in het gezin helpt haar om samen met de voorlezer naar een passende oplossing op zoek te gaan.

“Ik geniet erg van het contact dat ik heb met de voorlezers. Coachen en motiveren van de voorlezers geeft mij veel voldoening. Soms komen er wel eens lastige situaties voor en dan is het een uitdaging om samen met de voorlezer op zoek te gaan naar de meest passende oplossing. Als ik dan daarna in hun evaluaties teruglees hoe het traject daarna verlopen is, geef ik vooral veel complimenten. Het is heel fijn om te zien dat de oplossing die we dan samen bedacht hebben werkt, en dat geeft ook de voorlezer weer een dosis motivatie! Ik wijs na ieder bezoek de voorlezer en het gezin ook weer op de vooruitgang die het kind of de kinderen geboekt hebben. Als voorlezer en ouders is het lastig om deze vooruitgang te zien, maar doordat ik een aantal keer met langere tussenpozen langskom heb ik beter zicht op de stappen die het kind maakt.”

Als ik vraag of Thea liever coördinator of voorlezer is, blijkt dat wel een heel lastige keuze te zijn.

“Ik vind het geweldig om coördinator te zijn en de vooruitgang van de kinderen goed te kunnen monitoren. Maar de ervaring van het voorlezen en de band die je opbouwt met het gezin zou ik toch echt niet willen en kunnen missen.”

– door Johanna Harder –