Soms gooi ik mijn armen in de lucht als het lukt, ik ben dan oprecht blij omdat ze het eigenlijk helemaal zelf hebben gedaan – Merel, vrijwillig taalmentor

Bijna volledig online

Even dreigt de avondklok roet in het eten te gooien, maar gelukkig kunnen we het College een beetje vervroegen zodat de aanwezigen op tijd thuis kunnen zijn. In de zaal zijn dit keer alleen twee deelnemers, twee vrijwilligers, een fotograaf, een cameraman voor de livestream en enkele Taal Doet Meer-collega’s aanwezig. Even wennen, maar toch zit de sfeer er gelijk in!

Om 18:00 is het zover: we gaan live. Directeur van Taal Doet Meer, Lineke Maat, trapt de avond af en spreekt de mensen thuis toe. “Veel mensen vragen ons: hoe doen jullie dat nu, in coronatijd? Ik moet zeggen: ik ben trots op de flexibiliteit van onze deelnemers en vrijwilligers. Sommige vrijwilligers kunnen nog veilig bij deelnemers thuis afspreken, maar het merendeel gebeurt online. Vrijwilligerswerk is nu misschien wel belangrijker dan ooit!” Tot slot wijst Lineke het publiek op werknemersvrijwilligerswerk, waar Taal Doet Meer sinds kort op inzet. Dan geeft ze het woord aan dagvoorzitter Welmoed de Graaf en aan Saïd.

Mensen hebben contact nodig om de taal te leren

Welmoed vraagt Saïd en de deelnemers en vrijwilligers de hemd van het lijf. En dat levert mooie gesprekken op. Op de vraag hoe Saïd taaldocent is geworden, antwoordt Saïd dat hij de mensen in zijn baan als schrijver miste. Min of meer per toeval kwam hij bij de taalschool ‘om de hoek’ terecht. Hij werd taaldocent en maakte zoveel mee in zijn klas, dat hij zijn ervaringen op Facebook begon te delen. Dat werd heel goed ontvangen en uiteindelijk resulteerde het in het boek ‘Gemeente zegt ik Nederlands leren’: inspirerende, soms pijnlijke en ook hele mooie verhalen uit de taallessen van Saïd.

Zo leest Welmoed een stukje voor uit het boek over een vrouw die al 28 jaar niet echt buiten komt, de buurt niet kent en de Nederlandse taal niet spreekt. “Dat is wel een heftig voorbeeld ja”, zegt Saïd. “Het gaat er bij deze mensen om dat je eerst vertrouwen wint en dat je de lat niet te hoog legt. Je wil dat ze om zich heen gaan kijken, nieuwsgierig worden. Mensen hebben echt contact nodig om de taal te leren. Als dat lukt, zie je dat ze vriend(innen) maken en verder willen leren.”

Taal is een kwestie van lef

Dan vraagt Welmoed aan de twee aanwezige vrijwilligers wat zij hun deelnemers graag willen leren. Merel de Koning, vrijwillig taalmentor, wil vooral dat de twee pubers die ze begeleidt leren om voor zichzelf op te komen. Tekst en taal vindt zij hierbij heel belangrijk. “Ik moet ze nu nog helpen met het aanmelden voor een studie bijvoorbeeld, maar over een tijdje kunnen ze dat hopelijk zelf.” Kees Wallis, vrijwillig taalcoach, richt zich veel op het spreken met de deelnemers, hij wil dat iedereen ze kan verstaan. “Maar het belangrijkst vind ik dat ze zich thuis voelen”, aldus Kees.

Welmoed pakt het boek van Saïd er weer bij en leest een stukje waarin het gaat om het vergroten van het leervermogen van taalcursisten. “Dat doe je door heel veel aan te moedigen”, legt Saïd uit. “Mensen moeten gaan geloven in hun eigen weerbaarheid. Focus op de inhoud, op wat ze wíllen zeggen en let niet gelijk op de foutjes. Taal is een kwestie van lef”. Merel kan hierover meepraten. “De pubers die ik begeleid zijn nieuwsgierig, dat helpt enorm. Ik ben ook oprecht zo blij als ik zie dat moeilijk schoolwerk lukt, dan gooi ik soms echt mijn armen in de lucht en juich ik ze toe, want ik besef dat ze het zelf hebben gedaan.”

Vragen van het publiek

Meer dan 120 toeschouwers bekijken het College lekker thuis vanaf de bank. Via de chat bij de livestream sturen zij vragen toe. Collega Chaima van Taal Doet Meer houdt de livestream nauwlettend in de gaten en schrijft de mooiste vragen op kaartjes, die ze aan Welmoed overhandigt. Zo stelt iemand de vraag of je ook de taal van je cursist moet kennen als je lesgeeft. “Nee, dat kunnen we niet gaan verwachten”, vindt Saïd. “Maar je moet wel nieuwsgierig zijn naar de taal, de cultuur van je cursist, dat helpt!”

Een andere vraag gaat ook over nieuwsgierigheid, helemaal in lijn met de titel van dit College. “Hoe nieuwsgierig mag je zijn? Kan het bijvoorbeeld niet kwetsend zijn voor mensen uit oorlogsgebieden als je teveel vraagt?” Saïd geeft daarop aan dat als je nieuwsgierigheid oprecht is, er geen grenzen zijn. Anders geeft de cursist het wel aan. “Nieuwsgierigheid hoort bij kennismaken, contact leggen. En als je jezelf bent, kunnen jouw cursisten ook beter contact leggen. Uiteindelijk waarderen ze dat”. Nasrat, een van de aanwezige deelnemers in de zaal, beaamt dat. Hij vindt het juist leuk als er naar zijn cultuur wordt gevraagd.

Terugkijken

Na het beantwoorden van de mooie vragen uit het thuispubliek, deelt Saïd nog enkele praktische tips die je kunt toepassen bij taallessen. Onder andere taalriedels en galgje komen voorbij.

Kon je er niet bij zijn en ben je benieuwd naar het College, de vragen en antwoorden en de praktische tips van Saïd? Bekijk hier het college terug!

Foto’s

Klik op de beelden hieronder voor een sfeerimpressie van het college in de Boothstraat-kerk. Met het pijltje naar rechts bekijk je alle foto’s. De fotografie is verzorgd door Joris Louwes, MediaMakers VC Utrecht.