Een taalwandeling: laagdrempelig én leuk

Zonder verwachting

Zowel Lobna als Eric gingen zonder concrete verwachtingen op weg naar het Domplein, waar ze elkaar ontmoetten. “Ik was vooral op zoek naar een manier om Nederlands te kunnen oefenen,” vertelt Lobna. Op openbare plekken, zoals in de supermarkt, probeert ze tegenwoordig bijna altijd Nederlands te spreken, maar ze heeft weinig vrienden met wie ze Nederlands kan spreken en thuis, met haar gezin, spreekt ze Arabisch.

Voor Eric geldt dat een wandeling door Utrecht letterlijk en figuurlijk een thuiswedstrijd is: niet alleen woont hij al sinds 1984 in de stad, hij wandelt zelf ook regelmatig door de stad. Soms komt hij tijdens zijn avondwandeling langs de taalschool Babel aan de Nieuwegracht, waar mensen een inburgeringscursus volgen: “Ik kijk dan vaak heel nieuwsgierig even naar binnen, naar het bord, om te zien waar ze mee bezig zijn.” Via zijn werk ziet hij vaker mogelijkheden tot vrijwilligerswerk voorbijkomen, maar deze uitnodiging voor een wandeling met een anderstalige Utrechter sprak hem specifiek aan.

Verhalen over Utrecht

“Aan het begin probeerde ik nog heel erg op de route te letten, maar toen we eenmaal drie keer de hoek om waren geslagen, hadden we eigenlijk al een heel fijn gesprek,” vertelt Eric. Lobna komt uit Egypte en kan Eric van alles leren over de Egyptische cultuur. Haar verhalen en ervaringen halen bovendien herinneringen op bij Eric van de vier weken durende rondreis die hij een paar jaar terug door Egypte maakte met zijn gezin. Op zijn beurt heeft Eric Lobna, vanuit zijn functie als klokkenluider, veel nieuws kunnen vertellen over het Utrecht van vroeger én van het heden: de klok die vroeger elke zaterdag om half zes geluid werd om aan te kondigen dat de marktkooplieden nog een half uur hadden om de stad te verlaten voor de stadspoorten sloten, wordt nu namelijk nog steeds geluid.

“Toen we eenmaal drie keer de hoek om waren geslagen, hadden we eigenlijk al een heel fijn gesprek”

Zoeken naar woorden

De Nederlandse taal vormde amper een belemmering in het gesprek tussen Lobna en Eric. “Eric heeft me geholpen met het vinden van de juiste woorden,” zegt Lobna. En als Lobna een woord niet begreep, zocht Eric naar een ander woord. “Als ik mensen vertelde over deze wandeling, dan vertelde ik vooral van de moedigheid van mensen om de Nederlandse taal te leren,” vertelt Eric. “Het is geen makkelijke taal, maar Lobna doet het toch, ze blijft zoeken naar woorden. Dat vind ik knap.” Samen bedachten ze dat Lobna misschien ook wel eens Nederlands kon praten met haar negenjarige dochter, die de taal goed beheerst. “Dat heb ik al gedaan!” merkt Lobna enthousiast op als Eric over het idee vertelt. “We hebben een kwartier over de verkiezingen gepraat in het Nederlands, dat ging heel goed.”

“Het Nederlands is geen makkelijke taal, maar Lobna doet het toch, ze blijft zoeken naar woorden – dat vind ik knap”

Over een tijdje weer

Zoals Lobna de hulp van Eric waardeerde, stelde Eric de organisatie van de taalwandeling op prijs: “Het is leuk dat je iets kan toevoegen, iets kunt doen, maar het is wel fijn om daarbij aan de hand te worden genomen.” De taalwandeling ervoer hij als een laagdrempelige manier om iets voor een ander te kunnen doen. Eric en Lobna willen over een tijdje misschien weer een keer een wandeling langs het kanaal maken of samen een kerk bezoeken op Openmonumentendag in september. In de tussentijd blijft Lobna actief met het leren van het Nederlands, in de online taalcafés van Taal Doet Meer en bij een cursus Nederlands. “Ik kan niet wachten om daar te vertellen over deze wandeling!”

“Eric heeft me geholpen met het vinden van de juiste woorden, als ik ze zelf niet kon vinden”

Foto’s

Klik op de beelden hieronder voor een sfeerimpressie van de wandeling. Met het pijltje naar rechts bekijk je alle foto’s. De foto’s zijn gemaakt door Birgit Schuch, mediamaker bij VCUtrecht