“Tijd is echt geen drempel, vind ik”

Hat kan een uitdaging zijn om vrijwilligerswerk te combineren met al je andere bezigheden, bijvoorbeeld als je een drukke baan hebt. Door vrijwilligerswerk te doen samen met je collega’s, binnen werktijd, wordt er ineens meer mogelijk.

Collega’s opgetrommeld

Robieke Roesink werkt bij Podium, een communicatieadviesbureau in Utrecht. Podium deed een tijd terug mee aan het evenement Utrechters praten met Utrechters van Taal Doet Meer. Robieke was daarbij aanwezig en sindsdien volgt ze Taal Doet Meer en de nieuwsbrief. Daarin zag ze iets staan over het online Taalcafé dat vrijwilligers zocht. Robieke: “Ik was gelijk heel enthousiast en heb in mijn team een oproepje geplaatst wie er ook mee wilde doen”. Nu is Robieke of één van haar vier collega’s, elke week op donderdag aanwezig bij het online Taalcafé.

“Ik wilde al eerder vrijwilligerswerk doen bij Taal Doet Meer, maar toen begon ik net met een drukke baan en werd het toch iets teveel van het goede. Dat het nu binnen werktijd kan, vind ik daarom heel fijn!”, aldus Robieke.

Nieuw woord geleerd

Het online Taalcafé is volgens Robieke een heel laagdrempelige en leuke manier om Nederlands te oefenen. “Elke week is er een nieuw thema, zoals eten of de seizoenen”, vertelt ze. “We beginnen met een algemene introductie en daarna wordt iedereen in break-out rooms ingedeeld. In de chat stellen de coördinatoren van het Taalcafé vragen en die ga je dan beantwoorden. Soms zijn er twee vrijwilligers en twee deelnemers in zo’n break-out room en soms ben je de enige vrijwilliger met vier deelnemers.” Juist die afwisseling vindt Robieke leuk.

Robieke Roesink

“Elke week ben ikzelf of één van mijn collega’s aanwezig”, zegt Robieke. Op Teams heeft dit groepje collega’s een chatgroep waarin degene die aanwezig was bij het Taalcafé steeds na afloop over zijn of haar ervaringen vertelt. “We vinden het allemaal zo de moeite waard. Dat je door een uurtje te oefenen zoveel kan bijdragen is geweldig. Laatst heb ik iemand een nieuw woord geleerd! Iemand wist wel wat handschoenen waren, maar niet wat een want was. Zat ik daar te demonstreren hoe bij een want al je vingers behalve je duim samen in de stof zitten!” Volgens Robieke schept het ook een extra band tussen haarzelf en haar collega’s door de ervaringen en tips te delen. “We worden er positief en enthousiast van en nemen dat natuurlijk ook weer mee naar de werkvloer.”

Voorlezen is niet alleen voorlezen

Ook Edwin Weigert is via zijn werk in aanraking gekomen met Taal Doet Meer. Edwin is re-integratiemanager Verzuim bij a.s.r. “Een bijzondere functie voor mij, want ik heb hiervoor een kroeg gehad in Amsterdam”, aldus Edwin. In zijn kroeg begeleidde hij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. “Een vervelende term, vind ik, die afstand. Het zijn gewoon mensen die op een andere manier in het leven staan. En ik probeerde hen het vak te leren”, zegt Edwin. De zaak heeft hij verkocht, het was tijd voor iets nieuws.

Edwin Weigert

Als het kon deed Edwin altijd al vrijwilligerswerk. Toen hij op het portaal van a.s.r. een oproep zag staan om vrijwilliger te worden bij de VoorleesExpress in Utrecht van Taal Doet Meer was hij gelijk enthousiast. Sinds een paar weken is hij daarom vrijwillig coördinator. “Ik vind het heel interessant om andere culturen te leren kennen. En het voorlezen is niet alleen voorlezen. Je komt in contact met mensen. De gezinnen waar ik kom willen heel graag dat hun kinderen integreren. En dat vind ik mooi.”

Schoenen uit

Als coördinator begeleidt Edwin nu een groepje voorlezers. Zo gaat hij de eerste keer mee met de voorlezers naar hun gezin om kennis te maken en te zien of de match goed werkt. “Vorige week woensdag ging ik met een voorlezer naar binnen bij een Pakistaanse familie. Ze was erg enthousiast en liep zo de woonkamer in op haar schoenen. Dus ik zeg, je moet je schoenen even uitdoen. Die mensen hadden er niets van gezegd, maar het is een klein gebaar. Dat hoort daar. Dat verbindt dan gewoon, dat breekt het ijs. Vervolgens stuurde de voorlezer dat alles heel erg leuk was en dat ze een boek over een olifant hadden gelezen, heel leuk. Dat vind ik geweldig.”

Edwin vindt het geweldig dat a.s.r. vrijwilligerswerk zo stimuleert. Al stipt hij wel aan dat tijd voor hem geen rol speelt. “Eerlijk gezegd hoef ik het niet binnen werktijd te doen, dat vind ik niet per se nodig. Het maakt me gewoon blij en dat uurtje per week vind ik dan echt niets, dat is voor mij geen drempel.”

Ook meedoen?

Word je enthousiast van de verhalen van Robieke en Edwin en is werknemersvrijwilligerswerk misschien iets voor jou? Lees er meer over op deze pagina en meld je aan!