“Taal is, zeg maar, echt mijn ding!”

Lees voor

Toos de Kroon heeft haar hart verpand aan Taalcafé Vleuterweide. Sinds begin 2019 geeft zij met plezier les aan de deelnemers die er komen. Hiermee is voor deze bijna tachtigjarige een meisjesdroom uitgekomen.

In haar jonge jaren had Toos (79) graag onderwijzeres willen worden. Inmiddels is die droom op haar 75e toch nog uitgekomen, toen ze begon met het geven van Nederlandse les. Inmiddels is Toos bijna 80 jaar en werkt ze nog steeds met evenveel plezier voor Taal Doet Meer. Toos: “Begin 2017 kwam er een oproep vanuit de plaatselijke kerken voor hulp aan mensen uit Syrië, die huisvesting hadden gekregen in Vleuten-De Meern en moesten inburgeren. Ik heb mij toen aangemeld als taalmaatje. Drie vrouwen bezocht ik thuis en ik hielp hen op weg naar het inburgeringsexamen. Ook daarna bleef ik betrokken, tot corona roet in het eten gooide.”

Lesmateriaal

Met deze ervaring meldt Toos zich aan bij de start van Taalcafé Vleuterweide in 2019. Ze doet een of twee keer per week mee en begeleidt de deelnemers. “Ik kan gebruik maken van het materiaal van Taal Doet Meer, dat is heel fijn. Maar ik maak ook mijn eigen lesmateriaal van kaartjes met werkwoorden of begrippen. Dan zoek ik op internet plaatjes van een imker of een bloemist en voer daar eenvoudige gesprekjes over. Ik vind het belangrijk dat deelnemers en vrijwilligers ook van elkaar leren en de sfeer in het Taalcafé is goed.” Toos begeleidt ook graag mensen een-op-een. Het liefst mensen die de basisspreekvaardigheid nog onder de knie moeten krijgen. “Taal is zo’n wezenlijk onderdeel van het menselijk bestaan en een andere taal op latere leeftijd leren is niet eenvoudig. Als je bovendien een gezin hebt en weinig gelegenheid of schroom voelt om Nederlands te spreken, is het een hele uitdaging. Het is best moeilijk maar de doorzetters komen er. Je moet blijven oefenen en lezen en naar het Taalcafé komen. De continuïteit is daarin belangrijk.” Haar gouden tip is om thuis Nederlands te blijven spreken, te oefenen met je huisgenoten en verder: “Kijk dagelijks naar het NOS-journaal.”

ZOOM

Natuurlijk is er wel wat veranderd het afgelopen jaar. De bijeenkomsten worden nu online gehouden, maar Toos is daar soepel in meegegaan. “Vanaf begin november 2020, na de oproep van TDM, ging ik gebruik maken van ZOOM en Teams. Mijn man heeft de programma’s geïnstalleerd en toen kon ik van start met drie vrouwen uit India, Turkije en Oekraïne. Wekelijks geef ik een uur les. Ik gebruik ook daarbij mijn kaartjes met werkwoorden en begrippen, waar de dames zinnen mee kunnen maken. Ik werk met beeldplaten en haal gespreksonderwerpen uit boeken van de bibliotheek. Ik kom graag in de bibliotheek waar ik boeken over Nederlands leren opzoek. Daar haal ik ook ideeën uit. Natuurlijk sluit ik ook aan bij gebeurtenissen in hun leven en ontwikkelingen in de maatschappij.” Nu is voetbal actueel maar het kan ook over ziekte en pijn gaan. Hoe vertel je aan de dokter wat voor soort pijn je hebt?

Cryptogrammen

Het echte Taalcafé met echte koffie en ontmoetingen mist ze wel. “ZOOM gaat natuurlijk niet boven de persoonlijke ontmoeting, maar het is een geweldig alternatief om toch door te kunnen gaan. Het sociale contact met anderen in een Taalcafé zal voor deelnemers zeker meerwaarde hebben. Ik ben blij dat ik op deze manier toch door kan gaan en nu is het ook mogelijk om mensen buiten mijn regio te begeleiden.”

Thuis houdt ze haar eigen woordenschat op peil met het lezen van boeken en door cryptogrammen op te lossen met haar man. Dat is een dagelijks ritueel.

Toos geniet nog steeds van haar vrijwilligerswerk. “Het geeft veel voldoening. Het geeft mij het gevoel dat ik me nuttig kan maken door wat hulp te bieden.” Grappend zegt ze in de voetsporen van Paulien Cornelisse: “Ja, taal is zeg maar, echt mijn ding!”