Voor mij was het uit mijn bubbel komen echt een reden om me aan te melden bij Taal Doet Meer. Ik kom uit een witte wijk in IJsselstein, zat op een witte basisschool, middelbare school, universiteit. En ik wilde toch zo graag contact zoeken buiten die bubbel. Via Taal Doet Meer kan dat!  – Marieke, vrijwillig taalmentor

Geroezemoes

Om 17:00 druppelen de eerste gasten binnen. Wat een genot om weer mensen in het echt te zien, en dat op zo’n mooie, chique locatie als Paushuize. Helaas kan vanwege de maatregelen nog steeds niet iedereen aanwezig zijn, maar gelukkig zijn we inmiddels bedreven in het organiseren van een livestream, zodat een groot publiek het College thuis vanaf de bank kan volgen.

De aanwezige gasten krijgen een drankje en een broodje en nemen dan netjes plaats op hun stoelen, waar steeds anderhalve meter tussen zit. En dat ook dat heel gezellig kan worden, blijkt als dagvoorzitter Ebru Aydin het woord neemt en mensen vraagt eens om zich heen te kijken. “Wie zie je die je nog niet kent? Knoop een gesprekje aan en probeer elkaars bubbel in te schatten: hoe ziet die eruit?”. De zaal verandert gelijk in een zoemend geroezemoes. In groepjes van twee, drie en vier worden gesprekjes gevoerd, vragen gesteld en bubbels verkend. Ook met de volgende opdracht (“Welke overeenkomsten heb je met elkaar? En kies nu andere mensen dan net!”) weten alle gasten wel raad.

Nieuwe verbindingen

Om 18:30 is het dan zover: we gaan live. Nu zijn ook de online kijkers aangehaakt. Directeur van Taal Doet Meer, Lineke Maat, trapt af en spreekt iedereen toe. “Traditiegetrouw sluiten wij het seizoen af met een College, om deelnemers, vrijwilligers en relaties te bedanken én om een aantal thema’s te bespreken die voor Taal Doet Meer belangrijk zijn. Toen ik het onderzoek van Maurice las, was ik geïntrigeerd. Hoe gaan Utrechters die hier al veel langer wonen op een plezierige manier nieuwe verbindingen aan. Hoe gaan zij integreren, in plaats van dat we alleen naar nieuwkomers kijken? Ik hoop dat we daar vandaag inspiratie voor opdoen!” Na het bedanken van de vrijwilligers voor hun enorme inzet, geeft Lineke het woord aan dagvoorzitter Ebru Aydin.

Dan is het tijd voor een aantal stellingen. Mensen uit het publiek moeten gaan staan als ze het e

ens zijn en gaan zitten als ze het oneens zijn. Mensen thuis kunnen via Mentimete

r meedoen. Een van de stellingen luidt: ‘Ik bevind mij in een homogene omgeving waarin de mensen hetzelfde denken en doen’. Meer mensen zijn het eens dan oneens. Een aantal mensen uit de zaal krijgt het woord. “Zo’n witte bubbel groeit…je doet samen activiteiten, je groeit zo op, het sluit aan bij jezelf. Je zou je meer moeten inspannen als je daaruit wil”, aldus een van de aanwezigen.

Het belang van connectors

Dan is het de beurt aan Maurice om ons mee te nemen in zijn onderzoeksresultaten. “In Amsterdam zijn er heel weinig buurten waar minder dan 40% een migratieachtergrond heeft. Diversiteit is echt over de stad verspreid. Het gaat niet alleen om typische arme arbeidersbuurten. Die trend zet zich voort in de toekomst.” Volgens Maurice betekent dat een van de grootste psychologische transformaties voor mensen van Nederlandse afkomst van onze tijd. Deze mensen moeten namelijk, als ze echt deel willen zijn en blijven van de samenleving, een stap gaan zetten om deel te worden van die diverse stad.

“Die transformatie leidt in nationale politiek tot anti-immigranten sentimenten. Maar het interessante is dat we in de vier grote steden een tegenovergestelde trend zien. Hier zijn GroenLinks, D’66 en PvdA aan de macht: partijen die veelal staan voor acceptatie van diversiteit en inclusie.” Toch is het ook in deze steden voor veel mensen die dat maar al te graag willen moeilijk om uit hun witte bubbel te stappen. “Connectors zijn mensen die niet in die witte bubbel zitten: mensen met een gemengde vriendengroep, mensen die hun kinderen naar een gemengde school laten gaan en mensen die actief zijn in organisaties die mensen van verschillende etnische groepen bij elkaar brengen, zoals bij Taal Doet Meer.” Volgens Maurice kunnen deze connectors mensen met elkaar in verbinding brengen, bubbels doorbreken. Het mengen van een diverse samenleving gaat niet vanzelf: het vergt van iedereen een actieve houding, en dus ook van mensen zonder migratieachtergrond. “Projecten waarin het mengen georganiseerd wordt zijn heel belangrijk!”, zegt Maurice tot slot.

Andere kijk

Na de lezing nemen vier vrijwilligers en een deelnemer van onze projecten deel aan een panelgesprek. Onder leiding van Ebru gaan zij in gesprek over hun deelname aan de projecten, het doorbreken van bubbels en hun motivatie om zich in te zetten voor een diverse en inclusieve samenleving. Zo zegt Oscar, advocaat, dat hij twee Marokkaanse mannen begeleidt, juist omdat hij uit zijn bubbel wilde. “Met mijn witte vrienden praat ik over werk, ambitie, vervolgstappen. Met de Marokkaanse heren heb ik het over interesses, wat lees ik. Het doet me denken aan de momenten dat ik in de trein naar kantoor zit, dan wil ik graag een gesprek hebben, maar het is stil. Maar met de heren kan ik het over iets heel anders hebben. En dat is heel waardevol.”

Ook in de chat delen enkele vrijwilligers hun ervaringen. Zo zegt Geerte: “Ik ben nu vier keer bij een Marokkaanse dame geweest en heb nu al heel veel geleerd over haar andere culturele achtergrond, andere kansen, andere kijk op het huwelijk, de liefde en de opvoeding van kinderen!”

Terugkijken

Na het beantwoorden van de mooie vragen uit het thuispubliek en het publiek in de zaal door Maurice, is het tijd om de livestream af te sluiten. Op locatie praten we nog gezellig na met een borrel en gezellige livemuziek. Wat zijn we blij dat het zo weer kon, en dat we weer geleerd hebben en vooral: elkaar weer hebben ontmoet!

Kon je er niet bij zijn en ben je benieuwd naar het College, de stellingen en het panelgesprek? Bekijk hier het college terug!

Foto’s

Klik op de beelden hieronder voor een sfeerimpressie van het college in Paushuize. Met het pijltje naar rechts bekijk je alle foto’s. De fotografie is verzorgd door Birgit Schuch, MediaMakers VC Utrecht.