Toen Sijtje na haar studie in Groningen vorig jaar naar Kanaleneiland verhuisde en niet gelijk werk had, zocht ze iets om te doen. Ze ontdekte Taal Doet Meer en sloot zich aan als vrijwilliger. Inmiddels is ze trainee bij Kyden in Utrecht en werkt aan een project bij Holland Casino, maar de taalhulp aan de 15-jarige Ahmet zet ze nog altijd met passie voort.
Foto: Oktay Kalenderoglu
Toen ze in een klein dorpje in de Achterhoek opgroeide, fantaseerde Sijtje de Leeuw wel eens dat ze later juf op de basisschool zou worden. “Dat liep uiteindelijk anders want het werd een studie Verandermanagement”. Ze moet er zelf ook wel een beetje om lachen. Om haar kans op een baan te vergroten, verruilde ze Groningen voor het midden van het land.
Ze kwam terecht in de multiculturele wijk Kanaleneiland. Opeens was ze als blonde Hollandse meid in de minderheid. “Het leek mij leuk om mensen uit andere culturen te leren kennen en ik wilde graag vrijwilligerswerk met kinderen doen. De manier om deze twee dingen te combineren was Taal Doet Meer. Daar kwam alles samen.”
Rekening houden met wensen
Kan je iets vertellen over het traject bij Taal Doet Meer, hoe hielpen ze jou bij de voorbereiding? “Er wordt vooral ook heel erg gekeken naar mijn wensen, dat was fijn. Een basisschoolkind was voor mij niet handig omdat ik overdag gewoon werk. En het liefst wilde ik graag iets in de buurt. Toen kwamen ze met Ahmet, die zocht zelf een mentor die wat jonger was. Hij zit op de middelbare school en woont drie straten verderop bij mij in de buurt. Superhandig natuurlijk.”
“Ahmet is een ontzettende kletskous, daar heb ik mazzel mee”
Okay, dat is dus stap 1. Hoe ging het daarna? “Ik heb een kort mailtje over mijzelf geschreven zodat Ahmet en zijn ouders als iets over mij wisten. Toen volgde een kennismakingsgesprek bij hen thuis, samen met een coördinator. Dat was best even lastig omdat zijn ouders geen Nederlands spraken. Maar de klik was er wel. Wat er ook bij hoort is dat er duidelijke afspraken over en weer worden gemaakt. Op tijd afzeggen en dat er altijd een ouder thuis is als ik langs zou komen. Best logisch misschien, maar wel goed dat er heldere regels zijn.”
Dan zit je opeens op bezoek bij een ander gezin aan tafel iemand die je nauwelijks kent te helpen met de Nederlandse taal. Hoe voelde dat voor jou, was dat erg wennen? “Het bleek al snel dat Ahmet een ontzettende kletskous is dus daar had ik wel mazzel mee”, lacht Sijtje.
“Ik heb de bal gelijk bij hem neergelegd, ik ben er tenslotte voor hem. Wat wil je graag leren?, zeg het maar. Ik heb ook nog even contact gehad met zijn mentor op school om daar te peilen wat het meest waardevol zou zijn. Woordenschat en lezen, dat waren de belangrijkste dingen. In de praktijk waren we vooral veel bezig met huiswerk maken. Vooral de vakken waarbij veel gelezen moet worden of verslagen moeten worden geschreven zoals Geschiedenis. Daarnaast lazen we samen hardop een boek. Om de beurt een bladzijde. Op de manier waarop hij iets uitsprak kon ik vaak al horen dat hij een woord eigenlijk niet begreep. En dan legde ik het uit.”
“Hij vertrouwt me soms persoonlijke dingen toe”
Hoe lang duurt zo’n traject eigenlijk? “In principe één schooljaar. Op een vaste dag en tijd, ongeveer 1,5 uur per sessie. Alhoewel dat soms wel iets uitliep maar dat vond ik eigenlijk nooit erg. Soms ging de tijd zo snel. Het schooljaar is nu afgelopen maar Ahmet vroeg mij of ik toch nog een paar keer wilde afspreken. Hij is wel gehecht geraakt aan onze afspraakjes denk ik. Hij was zelfs een beetje jaloers toen ik zijn moeder ook wat hielp bij haar inburgeringscursus.”
“Je krijg toch ook een beetje een persoonlijke relatie na zo’n periode. Soms vertrouwde hij mij ook wel persoonlijke dingen toe. Hij was de oudste thuis en misschien voelde ik voor hem als een oudere zus. Hij speelt gitaar en elke keer als hij een nieuw liedje had geleerd dan speelde hij dat voor mij. Overigens hield ik zelf wel afstand hoor. Omdat er zoveel andere kinderen zijn die hulp nodig hebben, is elk traject 1 schooljaar. Zo zorgt Taal Doet Meer dat er zoveel mogelijk verschillende kinderen aan bod komen.”
“Je voelt dat je iets voor iemand kan betekenen en hoe dat gewaardeerd wordt”
Als ik vraag of ze ook grappige herinneringen heeft, schiet Sijtje in de lach. “Er waren een aantal tv-programma’s die we samen terugkeken. Jeugdjournaal bijvoorbeeld, maar dat is niet zo vreemd natuurlijk. Maar op een of andere manier vond Ahmet Arjan Lubach ook heel leuk, dat is toch best wat ‘moeilijkere’ humor. En wat hij helemaal supergrappig vond was Jochem Meijer, nou ja die is zo snel die kon ik soms niet eens bijhouden, maar daar zaten we dan samen keihard om te lachen.”
Maar ook serieuzere dingen kwamen aan bod vertelt ze, bijvoorbeeld tijdens de verkiezingen in Turkije. De ouders van Ahmet zijn tenslotte gevlucht uit Turkije om politieke redenen. “Wat ook veel impact had op het gezin waren de aardbevingen, ze hadden familie daar in de regio. Ze hebben toen bergen met kleding ingezameld en daarnaartoe gestuurd.”
“Ik was dan wel geen juf, maar ik heb iemand wel best veel kunnen leren”
Als ik vraag wat al deze ervaringen haar gebracht hebben, hoeft Sijtje niet lang na te denken. “Je voelt heel erg dat je iets voor iemand kan betekenen en hoe dat gewaardeerd wordt. Toen het Ramadan was werd ik gelijk uitgenodigd om mee te eten, en de avond erna weer. Daarna heb ik het wel afgehouden, want het liefst hadden ze mij de hele periode uitgenodigd.”
“Daarnaast vond ik het ook bijzonder om eens een inkijkje in een andere cultuur te krijgen van dichtbij. Ik merkte dat de moeder een hele grote rol speelde in het gezin terwijl ik vooraf dacht dat de man het belangrijkst was. Oh ja, ze aten daar eigenlijk nooit samen en hebben veel latere bedtijden dan ik vroeger, vond ik ook opvallend. Al met al had ik het echt niet willen missen. En ik was dan wel geen juf voor de klas, maar ik heb iemand wel best veel kunnen leren.”
*Dit verhaal is geschreven door Sikko Gerkema, freelance tekstschrijver bij www.cecinestpasunbureau.nl
Wil je net als Sijtje bijdragen aan het zelfvertrouwen, de taalontwikkeling en de toekomstkansen van kinderen (en volwassenen) in Utrecht? Word vrijwilliger bij Taal Doet meer! Als coach, mentor of coördinator help je mensen sterker te staan in onze mooie stad. Voor meer info, check onze vacatures.
