Rond 18:00 uur bel ik aan bij het appartement in Overvecht, waar de 6-jarige Hannah samen met haar ouders woont. Wanneer ik aanbel doet haar moeder met een brede lach open en begroet me in het Engels. Maar Hannah is in het gezellige appartement nergens te bekennen…
Na wat aandringen steekt Hannah tóch haar hoofd om het hoekje van de kamer. “Hoi Hannah”, zeg ik. Geen antwoord. Verlegen loopt Hannah naar haar mama toe. Dan gaat de bel. “Volgens mij is dat Yte” zeg ik hardop. Binnen één seconde verandert de verlegenheid van Hannah in pure blijdschap. Met een stralend gezichtje rent ze naar de deur.
Yte is 27 jaar en doet naast haar reguliere werk vrijwilligerswerk. “Ik ben vrijwilligerswerk gaan doen omdat ik nog graag iets naast mijn werk wilde doen, en dan het liefst met maatschappelijke impact. Daarnaast vind ik het zelf leuk om met taal én met kinderen bezig te zijn.” De rol van voorlezer bij de VoorleesExpress was haar op het lijf geschreven. En dan gekoppeld worden aan Hannah, een betere match had ze niet kunnen wensen! De chemie tussen die twee is aanstekelijk. Yte is net zo blij om Hannah te zien. “Hoe was school vandaag?” De twee beginnen meteen te kletsen.
“Binnen één seconde verandert de verlegenheid van Hannah in pure blijdschap”
Waarom Yte het belangrijk vindt om dit vrijwilligers werk te doen? “Omdat het makkelijk gemaakt moet worden voor kinderen, zoals Hannah, om de Nederlandse taal te leren. Dat grotere doel vind ik belangrijk. Maar ik wil Hannah ook laten zien dat het heel leuk kan zijn om samen te lezen of om naar de bieb te gaan. En hopelijk doet ze het later dan zelf! Op het kleine niveau gaat het dus om een kind enthousiast maken voor lezen.” En wat is Hannah enthousiast. Vooral over het grizzlyberen-boek, haar lievelings!
Hoe dol ze ook is geworden op lezen, een uur lang in de boeken is nog iets te veel voor Hannah. Daarom wisselen ze het lezen af met spelletjes en zoekboeken. “Op die manier leert Hannah nog meer verschillende woorden. Het is leuk om te zien dat als ze een keer nieuwe woorden heeft geleerd die ze nog niet kende, ze die een volgende keer uit het niets zelf gebruikt!”
“We zijn allemaal fanatiek, maar Hannah het meest.”
Helaas zit het traject er bijna op. “Wat vind je daarvan?”, vraag ik Hannah. “Niet leuk”, reageert ze. Yte vindt hetzelfde. Maar misschien blijft ze nog wel na het traject langs komen, op eigen initiatief. Ze wil de gezelligheid voorlopig nog niet missen.
Wil je net als Yte bijdragen aan het zelfvertrouwen, de toekomstkansen en positie van kinderen (en volwassenen) in de Utrechtse samenleving? Wordt ook vrijwilliger bij Taal Doet meer! Als coach, mentor of coördinator help je mensen sterker te staan in onze mooie stad. Voor meer info, check onze vacatures.
