Taal Doet Meer
Verhaal

Taalvrijwilliger Fouad: “Voorlezen zit niet in onze cultuur”

Fouad is kind van vluchtelingenouders uit Iran. Op school kon hij lastiger meekomen met de Nederlandse taal. Maar toen hij werd uitgenodigd voor School’s Cool van Taal Doet Meer, veranderde alles. Al werkend met een vrijwillige mentor ging zijn taal in sprongen vooruit. Inmiddels is hij jongvolwassen en wil hij graag andere kinderen laten delen in zijn positieve ervaringen. Binnenkort start hij daarom als voorlees-vrijwilliger.

Fouad Ali (2002) studeert Human Resource Management en werkt als planner en recruiter. Hij heeft een druk bestaan met studie, werk en vrienden, maar wil er nog graag iets bij doen. Door een collega komt hij op het idee zich aan te melden bij Taal Doet Meer. “Er ging opeens een belletje rinkelen. Ik heb zelf namelijk een hele positieve ervaring gehad toen ik op de middelbare school zat en een School’s Cool mentor kreeg toegewezen.”

School’s Cool

Fouad komt uit Overvecht. Als kind van vluchtelingenouders had hij op school veel achterstand in taal, maar ook in andere vakken. Met zijn vrienden sprak hij in straattaal; een mix van talen uit verschillende culturen.

Op de middelbare school kwam hij in aanraking met School’s Cool. Hij was 14 jaar en kreeg een eigen mentor. Fouad: “Ik kreeg een maatje waar ik heel blij mee was en mijn moeder ook, maar ik vertelde het niet aan mijn vrienden. De mentor kwam naar ons huis en ik vertelde haar wat we deden op school. Dan legde zij het simpel uit en leerde me nieuwe woorden. We praatten heel veel met elkaar.”

“Omdat ikzelf zo heb genoten van het voorlezen, gun ik dat ook andere kinderen”

Beter in m’n vel

Fouad’s woordenschat ging met sprongen vooruit, het spreken werd vloeiender en bij alle vakken kwamen er twee punten bij. Maar dat was niet het enige. “Ik keek er echt naar uit als ze kwam en stond al klaar bij het raam. Het was niet alleen leren, maar het was ook gezellig.”

“We hadden luchtige gesprekken en moesten veel lachen. Ze zei dat ze me grappig vond. Dat had nog nooit iemand tegen me gezegd. Ze was heel benieuwd naar mij als persoon. In die tijd was ik best onzeker en een echte ‘peoplepleaser.’ Ik had geen grenzen en zocht bevestiging bij andere mensen, ze moesten me aardig vinden. Van haar leerde ik dat je van jezelf een goed persoon bent en daarvoor geen erkenning nodig hebt van de groep. Zo ging ik me steeds beter in m’n vel voelen.”

Het genot van voorlezen

Precies dit gevoel van eigenwaarde en zelfbewustzijn gunt Fouad ook andere jongeren en kinderen. Zelf is hij nooit door zijn ouders voorgelezen en hij vond het heerlijk als zijn mentor dat deed.

“We hadden thuis geen kinderboeken. Voorlezen zit niet in onze cultuur. Omdat ikzelf zo heb genoten van het voorlezen, gun ik dat ook andere kinderen. Ik heb nog wel wat vrije tijd en daarom heb ik me als voorlezer aangemeld. Voorlezen vind ik belangrijk en een verhaal tot leven wekken en beeldend vertellen vind ik superleuk.”

“Ze zei dat ze me grappig vond. Dat had nog nooit iemand tegen me gezegd”

Motivatie om te groeien

De match met het gezin moet nog komen, maar begin volgend jaar gaat het gebeuren. Het liefst hoopt hij op een kind uit een andere cultuur. “Omdat ik weet dat hun ouders dat voorlezen vaak niet doen. Dus die rol wil ik graag vervullen voor een kind. Verder wil ik een kind helpen ontdekken in wat hij of zij leuk vindt in de toekomst. De potentie uit een persoon halen. Ook een jong kind kan bevestiging gebruiken.”

“Ik kreeg zelf niet de motivering om te groeien, maar door School’s Cool is de nieuwsgierigheid toch aangewakkerd. Zo heb ik een lidmaatschap bij de bibliotheek genomen en lees nu over de geschiedenis van Game of Thrones.”

Dure woordjes

Fouad vertelt dat hij zojuist uit een examen komt en nog wat moeite heeft met veel stof in korte tijd leren. “Vanmiddag zei ik nog tegen mijn examinator: ik ben echt een procastinator. Dan kijkt hij me wat glazig aan.” (Ook de interviewer moest het even opzoeken, maar het betekent: uitstellen.)

“Soms begin ik pas op de dag ervoor. Die moeilijke woorden heb ik geleerd van mijn mentor. Ik spreek nu vloeiend Nederlands en kan dus ook een deftig, duur woordje er doorheen gooien, dat vind ik leuk.”

* Interview: Els Vegter, freelance schrijver/journalist en beeldend kunstenaar

Word ook vrijwilliger!

Wil je net als Fouad bijdragen aan het zelfvertrouwen, de toekomstkansen en positie van kinderen (en volwassenen) in de Utrechtse samenleving? Word ook vrijwilliger bij Taal Doet meer! Als coach, mentor of coördinator help je mensen sterker te staan in onze mooie stad. Voor meer info, check onze vacatures.

Meld je aan

Lees meer: